Kırsal Turizm Politikaları: Avrupa Birliği ve Türkiye’deki Politikaların Değerlendirilmesi

Abstract

Kırsal turizm, kentlerin gürültü, kalabalık ve hava kirliliğinden uzaklaşarak bireylerin doğal ortamlarda dinlenme ve değişik kültürlerle bir arada olma amacıyla kırsal bir yerleşmeye giderek konaklamalarıyla gerçekleşen alternatif bir turizm türüdür. Kırsal kalkınma ise; kırsal
kesimde yaşayanların gelir dağılımında adaletin sağlanması, doğal kaynakların bilinçli kullanılması ve zenginliklerin kırsaldaki bireyin hayatına yansıması süreci olarak tanımlanabilir. Avrupa Birliği (AB) aday ve potansiyel aday ülkelere destek vermek amacıyla 1085/2006 sayılı Konsey Tüzüğü çerçevesinde Katılım Öncesi Yardım Aracı’nı (Instrument for Pre-Accession Assistance- IPA) oluşturmuştur. IPA desteği beş bileşenden oluşmaktadır. Türkiye IPA tüzüğünde yer alan aday ülke statüsünde bütün bileşenlerden yararlanabilmektedir. IPA’nın beşinci bileşeni Kırsal Kalkınma, AB’nin Ortak Tarım Politikası, Kırsal Kalkınma Politikası ve ilgili politikalarının uygulanması ve yönetimi için uyum hazırlıklarıyla politika geliştirilmesini desteklemektedir. Bu çalışmada, AB’deki Tarım ve Kırsal Kalkınma İçin Özel Katılım Programı SAPARD’ın (Special Accession Programme for Agriculture and Rural Development) yapısı ortaya konulmuş ve AB’nin genişleme perspektifinde uyguladığı kırsal kalkınma politikaları incelenmiştir. Ayrıca Türkiye’de uygulanması gereken kırsal kalkınma politikaları, “Katılım Öncesi Yardım Aracı” IPA (Instrument for Pre Accession) Programı ve bu programın Kırsal Kalkınma Bileşeni (IPARD) incelenerek,
Türkiye’de kırsal turizm politikalarının kırsal kalkınmaya olası etkileri değerlendirilmiştir